BIO

Het was Moeder’s frustratie die zorgde dat ze brak met de traditie om kinderen (ze had er 11) op pianoles te doen, omdat het bij de opvoeding hoorde. Teveel van hen wilde niet oefenen en te vaak moest ze daarom ernaast gaan zitten, zodat ze hun lesje konden en kenden; En daar had ze genoeg van. Voor mij maakte ze echter een uitzondering. Ik kon me van jongs af aan prima met het instrument vermaken.
Mijn pianolessen waren in eerste instantie geen groot succes Een leraar uit Hoorn trok wekelijks naar het platteland om een paar leerlingen les te geven, maar had daar duidelijk geen plezier in. Binnen 3 jaar was voor mij daarom de lol er ook van af en stopte ik met lessen.

Echter, toen ik weer kon freewheelen speelde ik weer dagelijks vaak 1,5 uur. Kocht Beethoven (sonates), Liszt (Liebestraum), Chopin (etudes), gewoon om te proberen. Mijn eerste grote succes (ik was 15) was op school, waar ik een zaal vol joelende pubers stil kon krijgen met het spelen van Für Elise en Bach’s Lautenpreludium.

Rond deze tijd begon ik ook wat kennissen ‘les’ te geven. Het succes was aanleiding om zelf weer les te nemen, ditmaal van een accordeondocent uit Amsterdam. Hij was een begeesterend man. Ik liet hem kennismaken met Erik Satie (Reinbert de Leeuw had de componist net in Nederland gelanceerd) en hij mij met Scarlatti en de Franse Suites van Bach. Met de eerste Franse suite deed ik toelatingsexamen.

Na de middelbare school ging ik naar de ‘Muziek Pedagogische Academie’, een conservatorium zonder opleiding tot uitvoerend musicus. Mijn docent was een zeer expressieve en temperamentvolle pianist die een specialist was in Spaanse muziek. Zijn stelregel was dat als je klankvoorstelling van een muziekstuk goed is, dan komt de techniek vanzelf. Dat bleek vooral voor hem zelf te gelden. Omdat hij een lengte had van slechts 147 cm moest zijn eigen techniek ontwikkelen. Dat werkte niet voor al zijn studenten. Ik heb er desondanks een een excellent eindexamen gedaan voor acte B (Het diploma docerend musicus had een A acte en een wat zwaardere B acte).

Vervolgens heb ik een doctoraal (ontwikkelings)psychologie gedaan aan de UVA. Dit combineerde ik met een kleine lespraktijk in Amsterdam en invalwerk op muziekscholen in Noord-Holland. Na mijn doctoraal werkte ik een korte tijd als beroepskeuzeadviseur, maar ben daarna coach geworden waar ik arbeidsgehandicapten met een psychische beperking begeleidde. Na enige jaren volgde een overstap naar docent wiskunde. In eerste instantie op een school voor individueel kunstzinnig onderwijs volgens de principes van reform pedagoog Kees Boeke, maar daarna vooral op VMBO scholen hier in de omgeving.

Ik ben tijdens al deze nieuwe studies en werk altijd blijven piano spelen. Intensief heb ik me(zover mogelijk) beziggehouden met Bach’s en Rameau’s klaviermuziek. Met de herstart van mijn “boutique” pianolespraktijk ben ik ‘terug op het nest’. Met boutique bedoel ik dat ik het klein (aantal leerlingen)en bijzonder houd met de intentie leerlingen te kunnen begeesteren en op te leiden.

Les krijgen van een gekwalificeerde pianodocent is belangrijk. Les krijgen van een pianist geeft je de beste garantie om in een zo kort mogelijke tijd het maximale resultaat te behalen. Ik ben lid van European Piano Teachers Association (EPTA).